رفاقت همیشه
من را به گناهِ بی گناهی کُشتی...... اشتباهی کُشتی دست کم می گیری ....... من جان دهم آهسته،تو هم می میری از مرگِ من جز درد مگر می ماند...جز واژه ی برگرد مگر می ماند این ها همه کم لطفیِ دنیاست عزیز...این شهر مرا با تو نمی خواست عزیز دیوانه ام،از دست خودم سیر شدم...با هر کسِ همنامِ تو درگیر شدم اِی تُف به جهانِ تا ابد غم بودن...اِی مرگ بر این ساعتِ بی هم بودن یادش همه جا هست،دست از شب و روز گریه بردار گلم...با پای خودم می روم این بار گلم
نوشته شده در دوشنبه 93/11/27ساعت
5:49 عصر توسط فرزانه د نظرات ( ) | |
| قالب ساز وبلاگ پیچک دات نت |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت